Wat is goddelijkheid? De mensheid heeft veel theorieën over goddelijkheid, veel overtuigingen, veel tradities, en de meeste daarvan zijn heel mooi, maar in werkelijkheid zijn ze slechts de voorkamer, de voorschool van de waarheid. Elk geloof dat we hebben, elke theorie die we hebben, is niet het ding zelf. Zelfs het concept(idee) dat we hebben van ‘mijn ouder, mijn kind, mijn echtgenoot, mijn vrienden’ heeft heel weinig relatie met de realiteit van die mensen.

We hebben allemaal een idee van hoe een persoon is en wie hij of zij is. En misschien door ervaring over een aantal jaren, kan ons concept van die persoon gebaseerd zijn op bepaalde ervaringen die we met hem of haar hebben gehad, maar het is niet gebaseerd op alle ervaringen met hen, aangezien we alleen bepaalde ervaringen selecteren om in dat concept te gebruiken. En het is zeker niet gebaseerd op al hun ervaringen, aangezien we maar een fractie van hun ervaringen hebben gezien, en slechts een select aantal van hun ervaringen hebben gehoord .

Ons concept van ieder persoon is dus slechts gebaseerd op een paar geselecteerde indrukken, en op basis daarvan bouwen we een beeld van die persoon op. Uiteindelijk komt er een dag waarop ze iets doen dat niet past bij ons idee van die persoon, en zijn we geschokt, overweldigd en verrast. Misschien maken we ruzie met ze, of beëindigen we de relatie. Maar wiens schuld is dat? Het is die van ons, omdat we in onze geest een illusie hebben opgebouwd van die persoon, iemand waarvan we dachten dat we hem kenden. Maar eigenlijk zagen we alleen de leugen die we onszelf over die persoon vertelden, we zagen nooit de realiteit van die persoon, de waarheid.

Als we in staat zijn tot zo een mate van zelfbedrog, met slechts een aantal tastbare, waarneembare verschijnselen in onze directe omgeving, hoe kunnen we dan ooit enig een idee hebben over God… die weinigen of niemand van ons daadwerkelijk hebben ervaren? En toch heeft iedereen de overtuiging van geloof, het concept, het idee dat we een idee hebben van wat God is, en daar houden we aan vast, denkend dat het waar is… Ondertussen is de realiteit, dat we de realiteit niet zien.

Wat ik jou zou willen voorstellen is dat je de moderne wetenschappelijke benadering hanteert: feiten verzamelen totdat de waarheid duidelijk en onmiskenbaar wordt. Leer kijken als wetenschapper of detective, en gooi overtuigingen overboord; bestudeer alleen de feiten, bestudeer alleen wat je voor jezelf kunt bevestigen. Zet je cultuur, traditie, overtuigingen, opvattingen, theorieën en al die ideeën opzij die je hebt geërfd van de samenleving en je familie.

Overweeg eens: “Wat kan ik voor mezelf bevestigen dat echt is?” Hierbij wil ik niet zeggen dat er iets slechts is aan deze overtuigingen, theorieën of tradities, nee, het is eenvoudigweg om ze nu even opzij te zetten en dit experiment uit te voeren. “Wat kan ik bevestigen? Wat kan ik ervaren? Wat kan ik weten?” Als je wat troost nodig hebt bij dit experiment, kun je je bedenken: ‘Ik kom uit een bepaalde religie, en het is allemaal gebaseerd op de ervaring van iemand anders. De geschriften zijn geschreven op basis van de ervaringen van profeten en heiligen en grote meesters of boeddha’s. Als zij, mensen uit het verleden, deze ervaringen met goddelijkheid konden hebben, kan ik dat misschien ook. Misschien is er een manier voor mij om te ervaren wat zij hebben ervaren, om de waarheid te kennen van wat ze zeiden, om het niet zomaar te accepteren of af te wijzen, maar om het te weten…’Om dat te kunnen doen, moet je je baseren op feiten, die je zelf kunt bevestigen.

Dat is wat we hier bestuderen: gnosis, weten door te ervaren. In het Hebreeuws heet het ‘daath’, kennis. Het is geen kennis in het intellect, het is geen kennis van overtuigingen, het is kennis van feiten, vooral van de feiten die alleen door het bewustzijn gekend kunnen worden door directe waarneming, niet louter fysieke fenomenen, maar de niet-fysieke. En daarvoor moet je weten hoe je moet mediteren.

De realiteit is gemakkelijk te zien als we de natuur bestuderen, de feiten van de natuur. Bestudeer een willekeurige fruitboom. In de loop van zijn leven zal hij als fruitboom honderden, duizenden, misschien wel miljoenen zaden produceren.

Maar hoeveel van die zaden zullen in werkelijkheid een andere robuuste fruitboom worden, zoals de ouder-boom? Dat is zeer zeldzaam. Het overgrote deel van de zaden gaat verloren; de natuur vernietigt ze. Slechts een paar zaden zullen in zeer specifieke omstandigheden de kans krijgen om weer een mooie, overvloedige boom te worden. De mensheid is precies hetzelfde: ieder mens is een zaadje dat het potentieel heeft om een ​​engel, een boeddha, een meester te worden. De natuur garandeert die ontwikkeling voor niemand. De natuur maakt het niet uit. De natuur is slechts een proces van oorzaak en gevolg, meedogenloos, niet te stoppen: oorzaken en gevolgen, oorzaken en gevolgen. Er is geen kracht in de natuur die bevrijding belooft voor iets of iemand.

Om dat zaadje te laten ontwikkelen heeft het precieze omstandigheden nodig, anders gaat het net als elk zaadje in de natuur verloren. Het is geweldig om te tuinieren en planten te kweken, en velen van ons doen dat graag. We zijn afhankelijk van planten om te eten, te leven en te overleven, maar planten worden gekweekt onder zeer specifieke omstandigheden en als we niet aan die omstandigheden voldoen, krijgen we geen goede planten.

Observeer eens hoe diep dat gaat in de mechanische rijken. Mineralen ontwikkelen zich en overleven gemakkelijk. Ze hebben niet veel nodig om zich te ontwikkelen en te overleven. Planten hebben meer nodig dan mineralen, maar ontwikkelen en overleven gemakkelijker dan dieren. Dieren zijn in zekere zin kwetsbaarder, hun voedselbronnen zijn specifieker, beperkter, minder gevarieerd. Hun levensduur is anders, de kwaliteit van leven is anders, de kwaliteit van geest is anders. En hetzelfde is waar, voornamelijk waar in het mensenrijk. In alle mechanische koninkrijken zijn wij het meest kwetsbaar, en hebben wij zeer specifieke omstandigheden nodig om ons te ontwikkelen en te overleven, terwijl de kans dat de schepsels (wezens) die zich in de andere koninkrijken ontwikkelen en overleven, veel groter is dan wij dat kunnen. Dus hoe hoger je in het mechanische wiel van de natuur staat, hoe moeilijker het is om je te ontwikkelen en te overleven. Dit is de reden waarom het zaadje dat in ons zit zich zo zelden ontwikkelt: het is het moeilijkste zaad om te groeien. Zijn behoeften zijn het meest specifiek, het meest veeleisend. Deze groei-methode is vastgelegd, ge-encodeerd, in al onze religies. Maar de mensen hebben het niet begrepen.

Al onze religies zijn in de eerste plaats bedoeld om ons naar een nieuw soort seksuele creatie te leiden: iets dat verder gaat dan het dierlijke niveau, iets dat individualiteit, wilskracht, liefde, toewijding, de oprijzing van een nieuw soort geest en een nieuw soort wezen (being) vereist. Verborgen in de religies van de wereld liggen de instructies voor menselijke seksualiteit, niet voor dierlijke. Maar we slaagden er niet in om te luisteren, te leren en het toe te passen. Dat is wat wordt uitgelegd in al onze mythen: Adam en Eva, Pandora, Persephone, Eros en Psyche, Noach en de zondvloed, enz. Omdat we niet hebben geleerd de menselijke seksualiteit naar een nieuw en hoger niveau evolutionair bewustzijn te verhogen, hebben we niet kunnen ontsnappen aan de lagere mechanische evolutie. We blijven gevangen, net als dieren, in een kooi van eigen makelaardij.

De mensheid in dit tijdperk, ondervindt daar nu de gevolgen van. Onze toewijding aan dierlijke lust is de hoofdoorzaak van de degeneratie van de beschaving, en brengt ons steeds verder en verder in degeneratie. De feiten hiervan zijn overduidelijk en overal. De mensheid heeft de zeer verkeerde overtuiging dat seks entertainment is, uitsluitend voor het najagen van plezier, macht en plezier. Maar niets in de natuur is gratis. Elke actie, hoe klein ook, heeft consequenties. Oorzaak en gevolg zijn de basiswetten van de natuur. We zijn totaal onwetend over de effecten van lust, maar het bewijs is nu overal als we onze ogen openen om het te zien.

We hebben niet begrepen dat tijd ook een factor is in onze ontwikkeling. Zaden gaan niet eeuwig mee. Evolutie is geen lijn, het is een cirkel. Niets in het bestaan ​​verbetert voortdurend. Alles wat evolueert, zal ook in verval raken: in devolutie.