Kennis is perceptie van de waarheid – bewuste kennis, bewuste perceptie, om het te zien voor wat het is. Als iemand roddels over ons verspreidt, willen we meestal op dezelfde manier reageren, we willen hem of haar aanvallen. We willen zeggen: oh ja, ik weet dit en dat van hen. Ze hebben misschien dingen over mij gezegd, maar ik weet ergere dingen over hen”, en we willen al die roddels verspreiden en ze pijn doen. We willen niet naar de pijn in ons kijken en naar wat er gekwetst is, en dat analyseren, en ontleden. Wat gekwetst is, is onze trots. Onze trots is de oorzaak van het lijden, niet de roddels, niet de ander: de oorzaak is onze trots.

Als we worden gepasseerd voor een promotie, als we niet worden aangenomen voor een baan, als we een wedstrijd niet winnen, worden we boos, gekwetst, geven we anderen de schuld, geven we de schuld aan de omstandigheden, geven we de schuld aan dit en dat. We willen niet kijken naar de oorzaak van ons lijden, namelijk onze trots (schaamte). We willen niet analyseren dat onze trots het probleem is. Daarom lijden wij. Als we van dat lijden verlost willen worden, hebben we er kennis van nodig.

Terugblik

Dat is het eerste deel; om te kijken naar wat lijdt en het te leren kennen, om het niet te vermijden. Dit vereist uiteraard meditatie. Deze observatie kan niet met succes worden uitgevoerd terwijl u andere dingen doet. U kunt uw lijden niet bevatten en begrijpen terwijl u andere dingen doet.

Je moet gaan zitten, al je zintuigen afsluiten en bewust de oorzaak van het lijden analyseren, en het zien voor wat het is. Dit is de reden waarom we een praktijk leren die retrospectie wordt genoemd.

Elke dag leren we om aan het eind van de dag stil te staan ​​bij onze ervaringen van de dag, en om die momenten uit te kiezen die we beter moeten begrijpen: iets dat we deden, iets dat ons overkwam, iets dat we dachten of voelden. Ergens waar lijden werd veroorzaakt.

We gaan er gewoon zitten en denken erover na. Dit is erg moeilijk, omdat de geest de herinnering wil veranderen. We spelen de scène in onze geest en onze verbeelding, en de geest wil deze veranderen, onszelf rechtvaardigen en de andere mensen nog erger laten lijken. Dit is waarom wij lijden! We kunnen onze eigen geest niet vertrouwen. We kunnen onze eigen perceptie niet vertrouwen, omdat deze gefilterd is, en zelfs als we de gebeurtenis proberen te beoordelen, proberen we deze nog steeds te filteren.

Onze perceptie is geconditioneerd. Er is een enorm bewustzijn voor nodig om de zuiverheid van de waarneming te behouden. Het gebeurt niet automatisch. Het is heel moeilijk om de dingen te zien zoals ze zijn, vooral in het begin. Niettemin hebben we, om vrij te zijn van lijden, kennis nodig van de oorzaak van het lijden, en dus moeten we onszelf trainen om de werkelijkheid te zien.